1. O kent ki,
insan doluydu,
Nasıl da
tek başına kaldı şimdi!
Büyüktü
uluslar arasında,
Dul kadına
döndü!
Soyluydu
iller arasında,
Angarya
altına düştü!
2. Geceleyin acı acı
ağlıyor,
Yanaklarında
gözyaşı;
Avutan tek
kişi bile yok
Bunca
oynaşı arasında.
Dostları
ona hainlik etti,
Düşman
oldu.
3. Yahuda acı
çekip ağır kölelik ettikten sonra
Sürgün
edildi,
Ulusların
arasında oturuyor,
Ama rahat
bulamıyor.
O
sıkıntıdayken ardına düşenler ona yetişti.
4. Siyon'a giden
yollar yas tutuyor,
Çünkü
bayramlara gelen yok.
Bütün
kapıları ıssız, kâhinleri inliyor,
Erden
kızları sıkıntıda, kendisi de acı çekiyor.
5. Hasımları başa
geçti, düşmanlarının rahatı yerinde.
Çok isyan
ettiği için RAB ona acı çektiriyor,
Yavruları
hasımlarının gözü önünde sürgüne gitti.
6. Siyon kızının
bütün güzelliği uçtu,
Önderleri
otlak bulamayan geyiklere döndü,
Dermanları
kesildi
Kendilerini
kovalayanların önünde.
7. Yeruşalim
sıkıntı içinde başıboş dolaşırken
Eski
günlerdeki varlığını anımsıyor.
Halkı
hasmının eline düşüp de
Yardımına
koşan çıkmayınca,
Hasımları
haline bakıp
Yıkılışına
güldüler.
8. Yeruşalim
büyük günah işledi,
Bu yüzden
kirlendi.
Ona saygı
duyanların hepsi
Şimdi onu
hor görüyor,
Çünkü onu
çıplak gördüler.
O da
inleyip öbür yana dönüyor.
9. Kirliliği
eteklerindeydi,
Sonunu
düşünmedi;
Bu yüzden
düşüşü korkunç oldu,
Avutanı
yok.
"Ya
RAB, düşkün halimi gör,
Çünkü
düşmanım kazandı!"
10. Değerli her şeyine düşman el uzattı.
Tapınağına
başka ulusların girdiğini gördü,
Topluluğuna
girmesini yasakladığın uluslar.
11. Halkı inleyip ekmek arıyor,
Yeniden
güçlerine kavuşmak için
Değerli
neleri varsa ekmekle değiştiler;
"Bak
da gör, ya RAB, ne kadar sefil oldum."
12. "Ey sizler, yoldan geçenler,
Sizin için
önemi yok mu bunun?
Bakın da
görün, başıma gelen dert gibisi var mı?
Öyle bir
dert ki, RAB öfkesinin alevlendiği gün
Başıma
yağdırdı onu.
13. Ateş saldı yukarıdan,
Kemiklerimin
içine işledi ateş;
Ağ serdi
ayaklarıma,
Geri
çevirdi beni;
Mahvetti,
baygın kaldım bütün gün.
14. İsyanlarım boyunduruğa döndü,
RAB'bin
eliyle birbirine tutturulup
Boynuma
geçirildi, gücüm tükendi.
Rab karşı
duramadığım
İnsanların
eline verdi beni.
15. Hiçe saydı beni savunan yiğitleri,
Gençlerimi
kırmak için çağrı yaptı ordulara,
Rab erden
Yahuda kızını
Üzüm
çiğneme çukurunda çiğnedi adeta.
16. "Ağlıyorum bunlara,
Gözlerimden
yaşlar boşanıyor;
Çünkü beni
avutan,
Canımı
tazeleyen benden uzak.
Çocuklarım
şaşkına döndü,
Çünkü
düşmanım üstün çıktı.
17. "Siyon ellerini açmış,
Ama onu
avutan yok.
RAB Yakup
soyuna karşı buyruk verdi,
Komşuları
ona hasım olsun, dedi.
Yeruşalim
aralarında paçavraya döndü.
18. "RAB haklıdır, çünkü buyruğuna karşı
geldim.
Şimdi
dinleyin, ey halklar, çektiğim acıyı görün;
Erden
kızlarım, gençlerim sürgüne gitti.
19. Oynaşlarımı çağırdım,
Ama
aldattılar beni.
Yeniden
güçlerine kavuşmak için yiyecek ararken
Kâhinlerimle
önderlerim kentte can verdi.
20. "Gör, ya RAB, ne sıkıntılar çektiğimi,
İçim
kanıyor,
Yüreğim
buruk, çünkü çok asilik ettim;
Dışarıda
kılıç beni çocuklarımdan ayırmakta,
İçerdeyse
ölüm kol gezmekte.
21. İnlediğimi duydular,
Beni
avutan olmadı.
Bütün
düşmanlarım başıma gelen felaketi duydu,
Sen yaptın
diye sevinçten coştular.
İlan
ettiğin günü getir,
Onlar da
benim gibi olsunlar.
22. Yaptıkları her kötülüğü anımsa,
İsyanlarımdan
ötürü bana ne yaptınsa onlara da yap;
Çünkü
sürekli inliyor, baygınlık geçiriyorum."